Zaman Tünelinde-1959

1959 yılı, yaz mevsimi...Bandırma Şehit Mehmet Günenç Lisesi ilk mezunlarından; askerliğini bekleyen tankçı Yedek subay adaylarından bir delikanlıydım.
O yıllarda, deniz turizminde yıldızı yeni yeni parlayan bir komşu ilçe vardı: ERDEK.
Erdek´te sık sık sanat şenlikleri yapıldığı için, birçok ünlü sanatçıyı yakından görme şansını buluyorduk..
Böyle bir sebeple Erdek´te bulunduğum bir gün, sahilde gezinirken, gazinoların birinde Edebiyat Hocam HAŞİM
NEZİHİ OKAY´la göz göze geliverdik. El ederek beni yanına çağırdı.
Gittim.Tanımadığım bir hanımla, masada karşılıklı oturuyorlardı. Hocam, o hanımı bana, "NEZİHE MERİÇ", beni de ona "şairlerimden Tahsin Kavak" diye tanıştırdı.
Nezihe Meriç´le tanışmak beni sevindirmişti elbette. Ünlü bir öykü yazarıydı.
Masaya oturduktan sonra bir şeyler söyleme gereğini duydum: "Sizi yakından tanıdığıma çok sevindim. BOZ BULANIK ve TOPAL KOŞMA´nızı okudum..." gibi bir
şeyler geveledim galiba. Nezihe Meriç de memnun olduğunu belirterek, bir şiirimi okumamı istedi benden.
DUAMIZ şiirim, o yıl VARLIK YILLIĞI´nda yayınlanmış ve ezbere bildiğim en güzel şiirimdi, o sıralar. Okudum:
Çok bir şey değil istediğimiz Tanrım,
Bir parça mutluluk dedik direttik;
Dudaklarımızdaki günah tadıdır :
Mutluluğumuzu gölgeleyen tedirginlik.
x x x
Çöpçatan senin emrinde,
Nasip-kısmet senin elinde biliyoruz
Bir iyice çatsın çöpçatan şu işi,
Göster büyüklüğünü Tanrım, bekliyoruz?
x x x
Saray değil istediğimiz senden,
Yeter bize düşlerimizdeki kulübecik
Ve ona göre ver mutluluğumuzu:
Küçüçük-iyicik-sevgicik?
x x x
Sana şükürle başlasın günümüz,
Bir parça mavi kat sabahlarımıza,
Açtık ellerimizi yalvarıyoruz:
Tanrım kulak ver duamıza?
x x x
Çok bir şey değil istediğimiz Tanrım,
Bir parça mutluluk dedik direttik;
Dudaklarımızdaki günah tadıdır,
Mutluluğumuzu gölgeleyen tedirginlik?
Şiirimi okuyup bitirdiğimde, Nezihe Meriç:"Ama, ben bu şiiri bir yerden hatırlıyorum!" dedi..
O bunaltıcı yaz sıcağında, masamızın çevresinde buz gibi bir hava esti sanki. Nezihe Hanım, sözünü öyle bir tavırla söylemişti ki ben; benim olmayan, çalıntı bir şiiri okumuş durumuna düşmüştüm..
Haşim Hocam bile, "Ne yaptın?" dercesine yüzüme bakmıştı..
Ben, kendimden emin ve soğuk bir tarzda: "Efendim, bu şiirim 1959 VARLIK yıllığında yayınlanmıştı. Acaba onda mı okudunuz, oradan mı aklınızda kaldı?." dedim.
Nezihe Meriç, sebep olduğu sevimsiz durumdan kurtulma yolunu bulmuş ve rahatlamıştı sanki.. Gülümseyerek şu sözlerle gönlümü aldı: "Olabilir Tahsinciğim! VARLIK yıllığında şiirini okumuş ve çok beğenmişim ki aklımda kalmış..."
Haşim Hocam da gülümseyerek rahatladığını belli ermişti...