RABBİNE KULLUK EDEN GENÇLER

Gençlik çağı insanın en zinde, en güçlü ve en hareketli çağıdır. Bünye olarak ömrün en zirvesi yaşanır gençlikte. Duyguların en yoğun olduğu zaman dilimidir gençlik. Otorite karşıtlığı, kendini ispat etme isteği, iniş-çıkışların yaşandığı, yetişkinliğe geçiş bunalımları, sınırsız özgürlük talebiyle kanın damarlarda deli deli aktığı bir dönemdir gençlik.
Bütün zaaflarıyla birlikte gençlik Yüce Allah´ın rızasına erişmenin yollarının en çok mümkün olduğu çağdır.
Maddi manevi olarak kuvvetli mümin zayıf müminden hayırlıdır. Gençlik İslâm´ın hayat yansıtılabileceği ve sevap devşirme zamanıdır.
Peygamberimiz Hz. Muhammed(sav) rabbine kulluk ederek gençliğini geçiren kimselerin kıyamette Allah´ın özel kulları arasında olup rahmetine nail olacağını müjdelemiştir.
Peygamberimizin yanında yardımcı olarak bulunan Müslümanların çoğunluğunu gençler oluşturur. İlk Müslümanların büyük çoğunluğu gençlerdir. Yani fedakarlık yapan, kötü gidişata dur demek isteyen, değişim taraftarı olanlar gençlerdir.
İslâm´ın daha ilk yıllarında Mekke´nin zulüm ortamında evini peygamberimize açan Erkâm bu kutlu gençlerdendir. Darul Erkâm denilen ev onundu. Peygamberimiz ve ilk Müslümanlar onun evinde buluştular, orada namaz kılıp İslâm´ı tebliğ ettiler.
Allah´ın elçisi Medine´ye hicret etmeden önce Medine´ye Mus´ab b. Umeyr´i davetçi ve öğretici olarak gönderdi. Mus´ab, Medine´yi peygamberimize hazırladı. İslâm´ı anlattı ve neredeyse Medine´deki her eve İslâm´ı ulaştırdı. Mus´ab ki Mekke´nin en zengin, varlıklı ve yakışıklı genciydi. İslâm´a girdiği için annesi de dahil ailesi tarafından işkence edilen ve hapsedilen, reddedilen biri olmuştu. Ama bütün zevk-safa, zenginlik ve varlığı elinin tersiyle iterek Peygamberimizi ve onun yolunda hizmet etmeyi seçti. Mus´ab, simâen de peygamberimize çok benzerdi. Uhud savaşında şehit edildiğinde müşrikler peygamberimizi öldürdük zannederek sevinmişlerdi. Ve Mus´ab´ın kefen olacak bezi başına çekince ayakları, ayaklarına çekince başı açılıyordu da en sonunda ayaklarını otla kapattılar.
Ashabı suffe denilen Müslümanların eğitim yuvasının öğrencileri de gençlerden oluşuyordu.
Abdullah b. Mesud´lar, Abdullah b. Ömer´ler, Ebu Hüreyre´ler, Muaz b. Cebel´ler? hepsi peygamberimizin cengaverleri idi. İslâm´ın aydınlığını çağlara, nesillere ulaştıran cefakar ve fedakâr gençlerdi. Bu gençlerin açlıktan bayıldıkları olurdu. Ama iffetlerinden dolayı yiyecek istemekten çekinirlerdi.
Peygamberimiz çevre topluluklara İslâm´ı anlatmak ve öğretmek üzere görevlileri buradan seçerdi. Yine hakim ve zekat memuru olarak görevlendireceği kişileri buradaki genç sahabe efendilerimizden ayarlıyordu. Çünkü onların eğitimi ile kendisi yakından ilgileniyor ve onlara güveniyordu.
On yedi-yirmili yaşlarda idi bu gençler. Hepsi de Peygamberimizin kendilerine verdiği değeri, İslâm´ın kendilerine kattığı şerefin farkında idiler.
Peygamberimiz onlarla dost olur, bineğine alır, dertlerini çözer, ?delikanlı´ diyerek onlarla aynı dili konuşur ve onlara büyük görevler yükleyerek taltif ederdi.
Evet, Müslüman bir geç için Peygamberimizin yanındaki gençler hakiki anlamda kahramandırlar. Genç nesillerimizi sahte süper kahramanlarla meşgul etmeyelim!
Allah´a emanet olunuz.