Lise mezuniyet sınavı anım-1

Bandırma Şehit Mehmet Günenç Lisesi´nin ilk öğrencileriydik ve ilk mezunları olmaya hazırlanıyorduk.
Öğretmenlerimiz, bizlere karşı sevecendi. Hoşgörü ve destekleriyle sınavlarımız iyi gidiyordu.
Sıra, benim en çok korktuğum cebir sınavıma gelmişti.Büyük bir tedirginlik içerisinde sınav odasına girdim. 5-6 öğretmen uzun bir masanın çevresine oturmuş sohbet ediyorlardı. İşaret üzerine masaya giderek soru kağıdımı aldım.
Kara tahtaya yönelip,soru kağıdıma bir göz atınca,
bende de şafak attı:Zira,birimci soru 7 karakökün içindeki
rakkamı karakökten kurtarmamı istiyordu...
Paniklemiş, yıkılmış,nahvolmuştum. Soruyu çözmem olası değildi.. Yan gözle, yardım umarcasına, sınav masasına
baktım. Hocamla göz göze geldik.. O,gülümseyerek kalktı
ve yanıma geldi. Sevecen bir yumuşaklıkla:
-Ne o adaş dedi, zorda mısın ?
-Hocan, dedim; ben bunu bir tanesinden bile kurtamayı
beceremiyorum, yedi tanrsinden nasıl kurtaracağım..
-Al tebeşiri eline, geç kara tahtaya yaz bakalım, dedi.
Bana, soruyu ve çözümü söyleyerek kara tahtada çözdürdü
sonuç çıkınca:
-Tamsm mı ? Dedi.
Minnet dolu bakışlarla, saygılı ve kısık bir sesle:
-Sayenizde tamam efendim... Dedim.
Yanıma yakşaşarak elini omuzuna koydu ve
-Şimdi gidip cebir sınavın bir şiir yazacaksın ve bugün
getireceksin. Notunu atmıyorum. Şiir gelirse cebir dersinden
mezun olursun, gelmezse kalırsın..
Sevnçle sınavdan çıktım ve koşarak eve geldim. Coşku
dolu duygular içindeydim. Bu kez de içimdeki coşkudan
şiire konsantre olamıyordum.
Şiir kitaplarını karıştırmaya başladım. Bu, ayni zamanda
sakinleşmemi sağladı. Aradığım rehber şiiri de bulmuştum.
Bulduğum, Rıza Tevfik Bölükbaşı´nın, Tevfik Fikret´in kabri
için yazdığı bir şiirdi.İlk kıtası şöyleydi:
Dediler ki ıssız kalan türbende
Vahşi güller açmış görmeye geldim,
O cennet bağının hakine ben de,
Hasretle yüzümü sürmeye geldim.
Örnek kalıbı bulmuştum. Gerisi kolaydı. Hemen kalemi alıp
yazmaya başladım:
Dediler ki cebir imtihanında