Hayatta ve sanatta güzelin peşinde oldum hep. Bu durum, benim sanatçı ve mutlu olmamı sağladı.
Şu anda, elimde 1962 basımı, SEYİT KEMAL KARAALİOĞLU´nun, ?TÜRKÇE ve EDEBİYAT SÖZLÜĞÜ? kitabı var. Yazar, kitabında özetle şöyle diyor:
?Edebiyat zevkini geliştiren seçilmiş örnekler konumuz. Sözlüğümüz, edebiyatın altın kapısını açan anahtar rolünü oynar, el altında bulunduranlara yararlı olur ve beklenen sonucu sağlarsa, gayesine ulaşmış olur??
Bu kitapta rastladığım güzel şiirlerden sunacağım, okuyucularıma bugün. Beğeneceklerini umuyorum.
Yazarı belirtilmeyen FANİ DAMLALAR? adlı şiirle başlayalım diyorum, yazıma:
?Eyvah! Yaşamadan geçiyor zaman
Dünkü bahar bak, bugün bembeyaz kar;
Ne kadar yürüsen ey bedbaht insan,
Bu yolların sonu mezara çıkar?
Huzuru duymayan yalnız ben miyim?
Beni mi inletir sönen dalgalar?
Ölümle ürperir, korkar benliğim,
Dökülür gözümden fani damlalar??
Ve gelelim, kırları, çoban yaşamını, çıplak doğa güzelliklerini tanıtıp sevdiren iki pastoral şiire:
YAYLA GECELERİ
Ah, o günler ne idi, ne güzel eğlenirdik;
Kaynaklardan su içer, gölgede dinlenirdik
O billurdan sulara serperdik iplik ağı;
Sulardan süzülürdü bir sürü çay balığı
Tutuşan ufukları tepeden seyrederdik
Yaşamak ne güzelmiş, günler bitmese derdik
Çobanlarla konuşur, onlarla dertleşirdik
Ah, kaç defa gece mehtapta kuzu pişirdik
Çekerdi bizim çoban ağaç kavalı belden,
Dokunurdu yaylanın ruhuna kalın telden
Nağmeler katre katre ruhumuza gelirdi
Perde perde göklere yankılar yükselirdi
Ay, çıplak bir kız gibi yıkanırdı derede;
Ah, o günler nerede? Ah, o günler nerede?
BİR ÇİFTLİK MANZARASI
Sönerken dağlarda günün şulesi
Sarar yamaçları ince bir duman
Duyulur uzaktan bir kaval sesi,
Sürüler çiftliğe döndüğü zaman
Yan yana bir sıra teşkil ederek,
Irmakta yıkanan kuşlar sofudur;
Hilkatın sırrını düşünen eşek,
Çiftliğin yegâne filozofudur
