Bana ?Totemağa? derdi (Anılardan bir acı)

Acı haberi, 27 Şubat 1996 Salı akşamı, saat 20.30 sularında, İsmail Hakkı vermişti:
?Sağdıcım, sana acı bir haberim var. Altan´ı kaybettik!?
O an, dünyamı büyük bir hüzün kapladı. Tutunmak için elini, yardım etmesi için bakışlarını aradım, eşim Türkân´ın. Telefon konuşmamdan anlamıştı, kötü bir şeyler olduğunu. Bakışlarında hüznümün, acımın paylaşıldığını gördüm. ?Altan ölmüş!? dedim. Elimi kuvvetlice sıktı, ?Metin ol! Başın sağ olsun! Tansiyonun yükselecek. Bizleri düşün? dedi, yumuşacık. Tansiyon ve sakinleştirici haplar verdi, içtim.
Hey gidi Altan! Koca Altan! Göçüp gittin, şu dünyadan?
İsmail Hakkı ile arkadaşlığımız daha eskilerden, ilkokuldan, Altan ve Erdem ile ise liseden başlar. Liseli çağlarımızın delikanlı ataklığı ile güzel Bandırma´mızın şiir kulvarında dördümüz(dört şiirşörler) olarak birlikte koştuk. Gençlik coşkularımızı, aşklarımızı, yüreklerimizi, dostluk pınarının ebedi temizliğinde yıkayarak, arkadaşlığımıza ölümsüzlük katmaya çalıştık. Amacımız, sıkıntılarımızı, acılarımızı-sızılarımızı içtenlikle bölüşerek, hep birlikte bir yüceliğe ulaşmaktı.
?TOTEMAĞA? derdi bana ve Altan´ın bu hitabından hoşlanırdım. Yaşadığım sürece kulaklarımda çınlayacak, seni, yüreğimde yaşatacak, Altan! Ruhun şad olsun!
Çok okuduğunu ve çok güzel şiirler yazdığını tahmin ettiğim Altan´ın, ne yazık ki elimde bir tek, çok güzel bir şiiri var. Yazımı, o güzel şiirle bitirmek ve bir mektubunda beni ödüllendirdiği şu güzel sözleriyle bitirmek isterim:
?SEN, ESKİ ZAMANLARDAN ZAMANIMIZA GELEN BİR GÜL KOKUSUSUN?
İşte, Altan´ın güzel bir şiiri:
ÇIKMAZ
Seni bir masal içinde yaşıyordum
Toz pembe,
Tuttum, oyuncak gibi kırdım?
Affet beni diyemem, alt tarafı insandım?
(I)
?Ve Allah insanları yarattı
Sonra koydu yanına nimetleri bir-iki,
Bu dedi, hayat
Var olmanın güçlü sebebi?
X X X
Bunlar dedi, topraklarınız
Bereketli kılacaklar çalışmalarınızı
Bu dedi, ölümsüzlüğünüz
Ve insanlara toprakların doğurganlığını bıraktı
X X X
Bunlar dedi, gözleriniz
Her yönünden yaşamada güzellikler bulacaksınız
Bunlar dedi, elleriniz
En güzel dilekler için tokalaşacaksınız kardeşçe,
Hem çalışacaksınız
X X X
Ve dedi, bu yumruk kadar kalbiniz
Ki anlamlardan öte seveceksiniz,
Bu dedi, düşünce,
Her şeyin sonunda beni bulacaksınız
(II)
İşte bundan sonra ne olduysa oldu
Kıvıramadı bunca işi insan,
Mutluluktan mutsuzluk türedi, örneğin
Ve her yere girdi sancılı bir tilcik
Düşman?
(III)
Bunu da insanlara vermişti oysa
Bencil kavgalar ?önce o-
Bir bozuk düzenin soluksuzluğu ?sonra-
Her şey gibi, her şey gibi aşk
Kaldı çıkmazlarda?